Kolonie charytatywne w Płocku - 27.06 - 11.07.07 r. (oczami wychowawców)

Kolejne kolonie. Wyruszamy z Mińska Mazowieckiego, w Warszawie czeka nas przesiadka. No nie, brak wolnych miejsc na trzy kolejne kursy Polskiego Expressu. Szybka decyzja co robimy? Zaczyna padać. Może pociąg. Nie, pociąg jest za późno. Musimy dotrzeć do Dworca Zachodniego. Udało się, jedziemy. Zmoknięte, ale szczęśliwe, że już w drodze. Jadąc zastanawiamy się, jak będzie tym razem? Jakie będą dzieci, pogoda, czy stworzymy zgrany zespół? Z dworca odbiera nas kapłan M. Grzegorz Dróżdż. Mimo naszego spóźnienia większość opiekunów zjeżdża się w tym samym czasie. Przed nami dzień organizacji, dzieci będą jutro. Główne zajęcie to przydział pokoi i pogrupowanie dzieci. Trudne zadanie. Nie znamy dzieci, nie wiemy jakie są i czy zgrają się w grupach.

Pierwszego dnia od rana kapłani przywozili dzieci. Opiekunki zapoznawały swoje grupy i pokazywały im pokoje. W tym roku większość kolonistów stanowiły małe dzieci. Dla dużej liczby osób były to ich pierwsze kolonie. Jeszcze dzień nie minął, a już zaczęły się tęsknoty za rodzicami. Szybko to się jednak zmieniło. W bardzo krótkim czasie okazało się, że wszyscy są jedną mariawicką rodziną.

Gdy zgrani i gotowi do zabawy wychodziliśmy na boisko zaczynał padać deszcz. Początkowo byliśmy zniechęceni. Jednak zła pogoda nie przeszkadzała nam w wymyślaniu coraz to nowych zabaw. Bardzo szybko wyłoniły się wśród dzieci talenty: malarskie, poetyckie, muzyczne i inne. Powstało kilka ciekawych wierszy i mnóstwo prac plastycznych. Dzięki temu nasza świetlica stała się kolorowa i przytulna, gdzie chętnie spędzaliśmy czas, gdy na dworze padało. Dzieci dekorując salę swoimi pracami nazwały ją salą do zabawy. Tu odbywały się zabawy integracyjne, chrzest kolonijny, randka w ciemno, czar par, konkurs wiedzy biblijnej, piosenki religijnej, itp. Wśród kolonistów największą atrakcją okazała się poczta kolonijna. Każdy uczestnik mógł napisać list. Liściki odczytywane co wieczór były miłym zakończeniem dnia nie tylko dla kolonistów, ale i kadry. Wiele razy były to słowa, które oprócz uśmiechu dzieci, wynagradzały nam nasze wysiłki wkładane w codzienną pracę.

Pogodne chwile wykorzystywaliśmy na wycieczki do zoo, ogrodu Jordanowskiego, rejs statkiem po Wiśle, zabawy na boisku przyklasztornym, spacer po plaży, rynku płockim. Zwiedziliśmy także Katedrę Płocką, cmentarze: mariawicki i wojskowy, Muzeum Mazowieckie. Mieliśmy możliwość obejrzenia kościoła, w którym nasza Mateczka miała objawienia.

W towarzystwie ekipy z TVP pojechaliśmy do Stadniny Ogierów w Łącku. Atrakcjami tego dnia były: przejażdżka dorożką, jazda konna, śpiewy przy ognisku.

Gospodarze kolonii czynnie włączali się w czas spędzany z dziećmi. Ojciec Biskup prowadził prelekcje na temat historii mariawityzmu i klasztoru. Siostra Pelagia chętnie prowadziła zabawy przy klombie, które połączone były ze śpiewem.

Tradycją kolonii w Płocku stał się niedzielny wyjazd na doroczną uroczystość do Pepłowa. Tam dzięki gościnności kapłana M. Gabriela Grabarczyka i jego parafian koloniści mogli miło spędzić czas. W drodze powrotnej udaliśmy się do Felicjanowa.

Nasze małe dzieci swoją szczerością i zaufaniem dodawały nam energii, dzięki temu bardzo chętnie uczestniczyliśmy w ich zabawach. Wspólne troski i radości zbliżyły nas do siebie, dlatego podczas pożegnania niejednokrotnie kręciła się w oku łza. Żal było opuszczać mury klasztorne.

Mamy nadzieję, że dla kolonistów, tak samo jak dla nas, chwile tu spędzone pozostaną w pamięci na długo, a łaski którymi Bóg obdarza przebywających w tym miejscu będą obfitować.

Wyjątkowa atmosfera tego miejsca, sprawiła, że przyjechałyśmy tu kolejny raz. Pragniemy złożyć serdeczne podziękowania wszystkim ludziom dobrego serca, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do tego, iż po raz kolejny mogły się odbyć kolonie w Płocku.

Ewa Zalewska, Milena Chróścik, Ewa Czyżkowska

Wspomnienia z wakacji spisane przez najstarszych kolonistów

Jesteśmy bardzo zadowolone z pobytu przy Świątyni Pańskiej. Miałyśmy wiele wątpliwości co do przyjazdu, ale już po wieczorku zapoznawczym zorientowałyśmy się, że to będą nasze wymarzone wakacje. Dzieci, które przyjechały z różnych parafii szybko nawiązały kontakty między sobą. Najpierw z koleżankami i kolegami w pokojach, następnie z resztą uczestników.

Pierwszą noc po dniu pełnym wrażeń przespałyśmy jak niemowlęta. Byłyśmy szczęśliwe, bo przebywałyśmy w tak cudownym i magicznym miejscu jakim jest Świątynia. Rano oczarowane magią miejsca poddałyśmy się rygorom klasztornym. Obowiązywała nas poranna Msza św., a także popołudniowe Nieszpory.

W czasie zorganizowanym mogliśmy zobaczyć różne ciekawe miejsca, w tym najfajniej było w zoo i stadninie koni. Podczas wolnego czasu mogliśmy zacieśniać nasze kolonijne znajomości.

Nasi wspaniali opiekunowie pilnowali, żeby nam się nie nudziło, abyśmy się nie smucili i by niczego nam nie brakowało. Siostra pielęgniarka dniem i nocą czuwała nad naszym zdrowiem. Dzięki kucharkom, które robiły wspaniałe posiłki i rozdawały pyszne podwieczorki, przybrałyśmy na wadze.

Serdecznie dziękujemy Ojcu Biskupowi i siostrze Pelagii za zorganizowanie tak wspaniałego letniego wypoczynku. Spędziłyśmy dwa niezapomniane tygodnie pełne zabaw i uśmiechu.

Zachęcamy wszystkich, którzy będą mieli taką możliwość, do przyjazdu na te kolonie, niech bez zastanowienia pakują się i przyjeżdżają tutaj naprawdę jest fajnie.

Kamila Czyżkowska i Martyna Michałowska

Galeria zdjęć: